معرفی و بررسی پروتکل آی پی نسخه 6 ( IPV6 )
پروتکل اینترنت نسخه ۶ ( Internet Protocol version 6) یا به اختصار IPv6 جدیدترین نسخه پروتکل اینترنت (Internet Protocol) است که ارتباط‌های اینترنتی بر پایه آن شکل می‌گیرد. این نسخه قرار است جای نسخه ۴ این پروتکل (IPv4) را که هم‌اکنون استفاده می‌شود بگیرد.
IPv4 از فضای آدرسی ۳۲ بیتی استفاده می‌کند. این فضای اجازه‌ی آدرس‌دهی ۲۳۲ یعنی حدود ۴ میلیارد آدرس در اینترنت را می‌دهد. با توجه به این‌که امروزه بسیاری از دستگاه‌ها افزون بر کامپیوترها مانند موبایل‌ها، دوربین‌ها و حتی لوازم خانگی و قاب عکس‌های دیجیتال به اینترنت متصل می‌شوند، این فضا رو به اتمام است و تاکنون با تمهیداتی مانند NAT سعی در جبران این کمبود داشته اند. IPv6 اما از فضای آدرس دهی ۱۲۸ بیتی استفاده می‌کند که اجازه داشتن ۲۱۲۸ آدرس یگانه را به ما می‌دهد و مشکل فضای آدرسی که هم‌اکنون با آن روبرو هستیم را رفع می‌کند.
شايد NAT و راه حلهاي ديگر تا چند سالي مشكل كمبود آدرسهاي IP را حل كنند ولي مسلما نفسهاي پروتكل IPv4 به شماره افتاده است .
راه حل IETF پروتكل IPV6 را با اهداف زير تصويب كرد:
- پشتيباني از ميليارها ماشين ميزبان
- كاهش اندازه جداول مسيريابي
- ساده سازي پروتكل بمنظور افزايش سرعت پردازش مسيريابها
- ارائه امنيتي بهتر از آنچه IPV4 ارائه ميدهد
- توجه بيشتر به كيفيت سرويس
- كمك به فرايند ارسالهاي مالتي كست
- امكان جابجايي HOST ها بدون تغيير آْدرس
- امكان همزيستي با پروتكلهاي جديد و قديم
- امكان توسعه در آينده
ويژگيهاي IPV6 :
- طول آدرسها 128 بيت است در مقابل 32 بيت در آدرسهاي IPV4
- سرآيند كوتاهتر(7 فيلد در مقابل 13 فيلد در IPV4)
- پشتيباني از گزينه هاي اختياري
- امنيت بالاتر(البته اگر IPSEC را جزو IPV4 در نظر نگيريم)
- توجه بيشتر به كيفيت سرويس
سرآيند ثابت والزامي IPV6 :
معرفی فيلدهاي سرآيند IPV6 :
- Version: مثل ipv4
- Traffic class: مثل type of service براي تشخيص تفاوت بسته ها از لحاظ نيازمنديهاي كيفيت سرويس
- Flow label: فعلا آزمايشي است
- Payload length: سايز داده اصلي بر حسب بايت
- Next header: اگر سرآيند اضافي داشته باشيم(بجز سرآيند 40 بايتي اصلي و پس از آن) اين فيلد نوع سرآيند را مشخص ميكند(6 نوع سرآيند اضافي داريم).
- Hop limit: همان ttl است.
- Source Address و Destination Address
ساختار کلی و محاسباتی نت آی دی ( NetID ) :
قسمت ثابت که NetID يا SubnetID نيز گفته ميشود. اين بخش نشان دهنده تعداد بيت‌هاي اختصاص داده شده به آدرس شبکه است و براي تمام کامپيوترهاي شبکه يکسان است و به CIDR Notation يا Slash Notation نيز معروف است.
- قسمت متغير که به HostID معروف است. اين بخش در کامپيوترهاي شبکه متغير است.
درIPv6 چيزي به نام Subnet Mask وجود ندارد اما به جایش
Prefix )پيش‌وند) وجود دارد. پيش‌وند مشخص‌کننده تعداد بيت‌هاي ثابت در IPV6 است.
به طور مثال آيپي آدرس 2001::3با پيش‌وند 64 بيت به صورت 2001::3/64نوشته ميشود، مفهوم اين است که 64 بيت از سمت چپ ثابت و نشان‌دهنده آدرس شبکه (SubnetID) است و مابقي مي‌تواند براي کامپيوترهاي داخل شبکه تغيير کند.
نکته: اگر پيش‌وند آدرسي مشخص نشود، به طور پيش‌فرض 64 بيت در نظر گرفته ميشود:
در هشت گروه 16 بيتي(يعني در هر گروه چهار رقم هگز) كه با علامت : از هم جدا شده اند نشان داده ميشوند.
مثال:
8000:0000:0000:0000:0123:4567:89AB:CDEF
براي سادگي صفرهاي سمت چپ نوشته نميشوند. اگر يك يا چند گروه صفر بود از علامت :: بجاي آنها استفاده ميشود: مثال بالا
8000::123:4567:89AB:CDEF
مثال دیگر:
21DA:00D3:0000:2F3B:02AA:00FF:FE28:9C5A
21DA:D3:0:2F3B:2AA:FF:FE28:9C5A
آدرسهاي IPV4 را هم بصورت زير نمايش ميدهند:
192.31.20.46::
که شامل 80بیت صفر و 16 بیت یک و سپس 32 بیت آدرس ورژن 4 است.
امیدوارم اطلاعات مفیدی برای آشنایی با این پروتکل بوده باشه
تهیه شده در وان سرور
اولین نفری باشید که از آموزشها و تخفیفهای ویژه با خبر میشوید 😉
با عضویت در خبرنامه از 80 درصد تخفیف بهره مند شوید