دایرکت ادمین (Direct Admin ) چیست؟ دایرکت ادمین یک کنترل پنل هاست است که برای مدیریت اکانت هاست یک رابط گرافیکی کاربر ( GUI ) در اختیار شما می گذارد. وجود رابط گرافیکی در Direct Admin انجام وظایف مدیریتی رایج را برای یک اکانت هاست بسیار آسان تر می کند.امکانات دایرکت ادمین (برای کاربران) چیست؟ منوی Email:در این منو تنظیمات اکانت های ایمیل IMAP و POP، داشتن چندین alias و آدرس به ازای هر صندوق ورودی (inbox)، لیست های ایمیل، فرستنده ها (forwarder) و پاسخگوی خودکار (autoresponders) قابل انجام است. خوب است بدانید ایمیل هایی که در دایرکت ادمین ایجاد می کنید هم توسط رابط کاربری دایرکت ادمین قابل دسترسی و استفاده هستند و هم برای مدیریت آنها می تواتید از نرم افزارهای مدیریت ایمیل مثل Outlook استفاده کنید. در دایرکت ادمین محافظت در برابر هرزنامه ها (spam) و دیگر فیلتر های محتوا نیز موجود هستند.منوی FTP: به کاربران این امکان را می دهد که اکانت های FTP و SFTP را ایجاد و مدیریت کنند. همچنین کلاینت های FTP تحت وب را هم شامل می شود.منوی DNS : کاربران می توانند تنظیمات رکورد های DNS خود را ویرایش کنند، رکورد MX سفارشی بسازند و در کل مدیریت DNS های خود را کاملا در دست داشته باشند.Statistics ( آمار) :در این قسمت کاربران می توانند، تمام آمار کلیدی سرور و هاست مثل درخواست ترافیک، سرعت اجرای کوئری، زمان پاسخ، کارآیی سرور و میزان استفاده از پهنای باند را مشاهده کنند. این ماژول آمار همچنین می تواند با Webalizer یکپارچه شود.Subdomains ( ساب دومین ها) : کاربران می تواند لیست ساب دومین های خود را ببینند، ساب دومین ایجاد یا حذف کرده و همچنین آمار آنها را مشاهده کنند.File Manager ( مدیریت فایل ها ) : همانند، مرورگر ویندوز و OSX Finder، وجود File Manager در دایرکت ادمین به کاربران امکان بارگذاری و مدیریت فایل ها را می دهد بدون اینکه کاربران نیازی به استفاده از اکانت FTP داشته باشند.مدیریت بانک داده MySQL : دایرکت ادمین به کاربران اجازه می دهد بانک داده MySQL ایجاد و مدیریت کنند. همانند اجرای کوئری های MySQL در این محیط یا مدیریت کاربران.Site Backup (پشتیبان سایت) : با خدمات پشتیبان گیری دایرکت ادمین می توان از کل هاست شامل فایل ها و تنظیمات به طور یک جا پشتیبان تهیه کرد و در سطح جزئی تر آن ها را بازیابی کرد.Error Pages ( صفحات خطا ) : دایرکت ادمین خطاهای Account-wide، صفحات خطای سفارشی تعریف شده توسط کاربر برای خطا های ۴۰x و ۵۰xرا پشتیبانی می کند. Advances Tools ( ابزار های پیشرفته) : مدیریت گواهینامه های SSL ، PHPinfo ، مدیریت cron job ، مجوز های MIME type ، apache handlers ، Redirect سایت، و اشاره گر های دومین.امکانات دایرکت ادمین (برای نمایندگان) چیست؟ • مدیریت اکانت. • بسته های توسعه از پیش تعریف شده سفارشی. • مشاهده کامل آمار استفاده از امکانات، قابل مرتب سازی براساس هر اکانت کاربری. • سیستم پیام رسانی به کاربران، شامل ارسال پیام به تمام کاربران از طریق سیستم پشتیبانی تیکت. • پوسته ها و غالب های قابل تغییر و شخصی سازی. • مدیریت آدرس های IP و تخصیص دادن آنها. • شخصی سازی NS ها ( نام سرور ها).امکانات دایرکت ادمین (برای مدیران هاست) چیست؟• ایجاد و اداره چندین مدیر و نماینده . • سفارشی کردن بسته های نماینده برای از پیش تعریف کردن مجموعه ای از امکانات فعال و گزینه های پیکربندی. • لیست کاربران. • مدیریت DNS، شامل ویرایش رکورد ها برای هر رکورد DNS ذخیره شده در سیستم. • مدیریت آدرس های IP و تخصیص دادن آنها. • مدیریت و آمار جزئی خدمات سیستم.یکی از مسائل مهم در راه اندازی این وب سرور کانفیگ اصولی و حرفه ای با امنیت بالا می باشد.وان سرور با ارائه سرور مجازی با کانفیگ حرفه ای دایرکت ادمین و لایسنس سیستمی این امر را برای شما آسان کرده است.برای مشاهده پلن ها کلیک کنیددیگر امکانات :دایرکت ادمین امکانات دیگری را نیز ارائه می دهد:سیستم ارسال و دریافت تیکت پشتیبانی و Help Desk کاملا یکپارچه:دایرکت ادمین یک help desk ارسال و دریافت تیکت کامل فراهم می کند، که با کنترل پنل یکپارچه است، این سیستم با فراهم آوردن یک سیستم پشتیبانی سطح بالا با کمترین زحمت ممکن، کمک شایانی به نمایندگان و مدیران هاست می کند. اگر شما از نرم افزار دیگری برای پشتیبانی هاست خود استفاده می کنید به راحتی می توانید help desk دایرکت ادمین را غیرفعال کنید.بروزرسانی آسان:در دایرکت ادمین می توانید به آسانی آپدیت های جدید را از قسمت “License / Update” نصب کنید. بدون اینکه مجبور باشید فایل های آپدیت را جداگانه دانلود و به طور دستی نصب کنید. راحت بودن بروزرسانی در دایرکت ادمین باعث می شود همیشه بروز و امن باقی بماند.دایرکت ادمین کاملا قابل سفارشی کردن است:عموما تمام امکانات دایرکت ادمین می توانند توسط نماینده یا اکانت مجزا فعال یا غیر فعال شوند. مدیران سرور می توانند تصمیم بگیرند کدام امکانات برای نمایندگانشان به نمایش گذاشته شود و کدام نشان داده نشود. به همین ترتیب نمایندگان هم می توانند گزینه های قابل نمایش برای مشتریانشان را انتخاب کنند. علاوه بر این دایرکت ادمین می تواند به هر شکل و ظاهر و برندی که دلخواه کاربر باشد تنظیم شود. برای انجام این کار قالب های طراحی شده آماده می تواند در منو skins اضافه گردد، یا توسط خود شما ایجاد شود.بازیابی خودکار پس از وقوع هر حادثه :دایرکت ادمین دائما به سرور های شما نظارت می کند تا از کارکرد درست و بدون اشکال آنها اطمینان حاصل کند. با این وجود اگر به هر علتی سرور شما دچار مشکل شد بازیابی خودکار دایرکت ادمین به کمک شما خواهد آمد. تمام حوادثی که بر روی سرور اتفاق می افتد و تلاش هایی که برای بازگردانی سرور انجام می گردد بلافاصله به مدیرسرور گزارش داده می شود.تعداد اکانت نامحدود و صدور مجوز دامنه نامحدود:در دایرکت ادمین هیچ محدودیتی از نظر تعداد نمایندگی هایی که می توان ایجاد کرد، تعداد اکانت های کاربری یا تعداد نام های دامنه، وجود ندارد. و تمام این موارد را تنها با نصب یک دایرکت ادمین می توان مدیریت کرد.Site-Helper.com:علاوه بر اینکه شما به عنوان یک مدیر سرور خدمات پشتیبانی برای مشتریان و نمایندگان خود فراهم می کنید ، دایرکت ادمین هم یک سایت پشتیبانی “عمومی” با دستورات دقیق و با جزئیات برای هر کدام از امکانات موجود در کنترل پنل فراهم کرده و در اختیار کاربران شما گذاشته است. همچنین این سایت پشتیبانی آموزش کاملا جزئی و دقیق و مستندات کاملی برای مدیران و نمایندگان در فراهم اورده است.هاست دایرکت ادمین چیست؟دایرکت ادمین یک کنترل پنل هاست است. یک امکان ثابت از ارائه دهندگان خدمات میزبانی سایت است نه یک گزینه برای کاربر نهایی. به عنوان یک کاربر اگر شما دوست دارید با دایرکت ادمین کار کنید ( به جای مثلا Cpanel یا کنترل پنل های دیکر ) باید به دنبال شرکتی بگردید که روی سرور خود این کنترل پنل را نصب و استفاده می کند. به عنوان کسی که نمایندگی خدمات هاستینگ را دارد اگر می خواهید با دایرکت ادمین کار کنید باید به دنبال مدیر هاست یا عمده فروشی بگردید که کنترل پنل دایرکت ادمین را فراهم آورده است. مدیران هاست و ارائه دهندگان زیرساخت هاست می توانند مستقیما با دایرکت ادمین جهت گرفتن اطلاعات مجوز (license) دایرکت ادمین تماس بگیرند. دایرکت ادمین سطح بالایی از خدمات پشتیبانی را برای کاربرانش فراهم کرده است از جمله این خدمات نصب رایگان آن است.

چهارشنبه, 25 مهر 1397

آموزش نصب Laravel در اوبونتو 18.04Laravel یک چارچوب مبتنی بر وب برنامه PHP با فرمت ظریف و زیبا است. Laravel به شما امکان می دهد تا به راحتی برنامه های کاربردی وب را در برنامه های کاربردی قابل تنظیم و قابل انعطاف، API های آرام و راه حل های تجارت الکترونیکی بسازید. با ویژگی های ساخت و ساز مانند مسیریابی، احراز هویت، جلسات، ذخیره سازی و آزمایش واحد Laravel یک چارچوب مناسب برای بسیاری از توسعه دهندگان PHP است. در این آموزش ما به شما نحوه نصب Laravel را در سیستم اوبونتو 18.04 نشان خواهیم داد. دستورالعمل های مشابه برای اوبونتو 16.04 و توزیع مبتنی بر اوبونتو شامل لینوکس مینت، کوبونتو و سیستم عامل اولیه نیز کاربرد دارند. برای خرید سرور مجازی اوبنتو کلیک کنید پیش نیازها قبل از ادامه این آموزش، اطمینان حاصل کنید که به عنوان کاربر با امتیازات sudo وارد سیستم شوید. بسته های سیستم را به آخرین نسخه ها به روز رسانی کنید: sudo apt update && sudo apt upgrade نصب PHP پی اچ پی 7.2 که نسخه پیش فرض PHP در اوبونتو 18.04 است، به طور کامل پشتیبانی می شود و برای Laravel 5.7 توصیه می شود. دستور زیر را اجرا کنید تا PHP و تمامی ماژول های PHP مورد نیاز را نصب کنید: sudo apt install php7.2-common php7.2-cli php7.2-gd php7.2-mysql php7.2-curl php7.2-intl php7.2-mbstring php7.2-bcmath php7.2-imap php7.2-xml php7.2-zip نصب Composer Composer یک مدیر وابستگی برای PHP است و ما از آن برای دانلود هسته Laravel و نصب همه اجزای Laravel لازم استفاده خواهیم کرد. برای نصب Composer در سطح جهانی، نصب کننده Composer را با curl و انتقال فایل به پوشه /usr/local/bin : curl -sS https://getcomposer.org/installer | sudo php -- --install-dir=/usr/local/bin --filename=composer نصب توسط چاپ نسخه سازنده را تأیید کنید: composer --version خروجی باید چیزی شبیه به این باشد: Composer version 1.8.0 2018-12-03 10:31:16 نصب لاراول در زمان نوشتن این مقاله، آخرین نسخه پایدار Laravel نسخه 5.7 . دستور Laravel را در دایرکتوری my_app نصب کنید: composer create-project --prefer-dist laravel/laravel my_app فرمان بالا تمام بسته های php مورد نیاز را بر می گرداند. این فرایند ممکن است چند دقیقه طول بکشد و اگر این کار موفقیت آمیز باشد پایان خروجی باید به صورت زیر باشد: Package manifest generated successfully.> @php artisan key:generate --ansi Application key set successfully. در این مرحله شما Laravel را در سیستم اوبونتو نصب کرده اید. هنگامی که از طریق کامپوزر نصب می شود، Laravel به طور خودکار فایل با نام .env را میسازد. این فایل شامل متغیرهای پیکربندی سفارشی شامل اعتبارهای پایگاه داده است. شما می توانید در مورد چگونگی پیکربندی Laravel اینجا را بخوانید . شما می توانید سرور توسعه را با رفتن به دایرکتوری پروژه Laravel و اجرای دستور artisan serve : cd ~/my_app php artisan serve خروجی چیزی شبیه به این خواهد بود: Laravel development server started: <http://127.0.0.1:8000> Laravel می تواند از پایگاه داده SQLite، PostgreSQL ، MongoDB یا MySQL / MariaDB برای ذخیره تمام داده های خود استفاده کند. اگر می خواهید از Laravel Mix برای جمع آوری دارایی ها استفاده کنید، باید Node.js و Thread را نصب کنید. تأیید نصب مرورگر خود را باز کنید، دامنه خود را تایپ کنید و فرض کنید نصب موفقیت آمیز باشد، صفحه ای شبیه به موارد زیر ظاهر خواهد شد:

شنبه, 17 فروردین 1398

Traceroute چیست ؟Traceroute ابزاری برای تشخیص شبکه است. که برای ردیابی مسیری که توسط یک بسته در یک شبکه، IP از مبدا تا مقصد طی می شود ، استفاده می شود و آدرس IP تمام روترهایی را که بین آنها قرار دارد ، گزارش می کند. Traceroute همچنین زمان صرف شده برای هر hop بسته را در طول مسیر خود به مقصد ثبت می کند. در این مقاله به آموزش و کاربردهای Traceroute در لینوکس و ویندوز می پردازیم.Traceroute معمولاً از بسته های echo پروتکل پیام کنترل اینترنت (ICMP) با مقادیر TTL استفاده می کند. زمان پاسخگویی هر hop محاسبه می شود. برای اطمینان از صحت ، هر hop چندین بار (معمولاً سه بار) مورد سوال قرار می گیرد تا پاسخ آن hop خاص را بهتر بسنجید. Traceroute برای عملکرد از پیامهای ICMP و قسمتهای TTL در هدر آدرس IP استفاده می کند. ابزارهای Traceroute معمولاً به عنوان یک ابزار توسط سیستم عامل هایی مانند Windows و Unix گنجانده می شوند. ابزارهای Traceroute مبتنی بر TCP نیز موجود هستند.آموزش استفاده از TracerouteTraceroute ابزاری مفید برای تعیین تاخیرهای پاسخ دهی و حلقه های مسیریابی موجود در مسیر شبکه در میان لوپ های بسته بندی شده بسته است. همچنین کمک می کند تا نقاط خرابی که هنگام رفتن به یک مقصد خاص روبرو می شویم ، پیدا شود.با این حال ، در اینترنت ، پیامهای Traceroute اغلب توسط مسیریابها در سیستمهای مختلف مسقل (AS) مسدود می شوند ، و باعث می شود Traceroute در بسیاری از موارد بسیار نادرست باشد.نصب Tracerouteبرای نصب traceroute در اوبونتو ، از دستور زیر استفاده کنید:sudo apt-get install tracerouteبرای نصب traceroute در centos از دستور زیر استفاده کنید:yum install traceroute -yاستفاده از Traceroute در لینوکسبرای مثال ما میخواهیم به آدرس وان سرور traceroute انجام دهیم.traceroute www.One3erver.comیا برای بهتر درک کردن به یک آدرس دیگر traceroute را انجام دهیم.traceroute www.blarneycastle.ieخط اول اطلاعات زیر را به ما می دهد:مقصد و آدرس IP آن.تعداد hop که traceroute قبل از ارسال آماده می کند.اندازه بسته های UDP که ارسال می کنیم.تمام خطوط دیگر حاوی اطلاعاتی در مورد یکی از hop ها است. قبل از بررسی جزئیات ، می توانیم ببینیم که 11 hop بین رایانه و وب سایت وجود دارد. هاپ 11 همچنین به ما می گوید که به مقصد رسیدیم.فرمت هر hop به شرح زیر است :نام دستگاه یا اگر دستگاه خود را شناسایی نکند ، آدرس IP.آدرس IPمدت زمان رفت و برگشت برای هر یک از سه آزمون. اگر یک ستاره در اینجا باشد ، به این معنی است که پاسخی برای آن آزمون داده نشده است. اگر دستگاه به هیچ وجه پاسخ ندهد ، سه ستاره مشاهده خواهید کرد و نام دستگاه یا آدرس IP وجود ندارد.خروجی را در زیر با هم مرور می کنیم.Hop 1 : اولین پورت مکالمه روتر DrayTek Vigor در شبکه محلی است.اینگونه پکت های UDP ما از شبکه محلی خارج می شوند و به اینترنت راه می یابند.Hop 2 : این دستگاه پاسخی نداد. شاید برای ارسال بسته های ICMP هرگز پیکربندی نشده باشد. یا ، شاید پاسخ داد اما خیلی کند بود ، بنابراین زمان traceroute به پایان رسیده است.Hop 3 : دستگاهی پاسخ داد ، اما نام آن را دریافت نکردیم ، فقط آدرس IP است. توجه داشته باشید که یک ستاره در این خط وجود دارد ، به این معنی که ما پاسخی به هر سه درخواست را دریافت نکردیم. این می تواند فقدان بسته یا پکت لاست را نشان دهد.Hop 4 : هاپ ناشناس.Hop 5 : هاپ ناشناس.Hop 6 : در اینجا متن زیادی وجود دارد زیرا دستگاه از راه دور دیگری هر سه درخواست UDP ما را کنترل می کند. نام (نسبتا طولانی) و آدرس IP برای هر دستگاه چاپ شده است. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که با شبکه ای "پرجمعیت" روبرو شوید که سخت افزار زیادی برای کنترل حجم بالای ترافیک در آن وجود دارد. این هاپ در یکی از بزرگترین ISP های انگلیس قرار دارد. بنابراین اگر یک قطعه سخت افزار از راه دور به سه درخواست اتصال ما رسیدگی کند ، یک معجزه کوچک خواهد بود.Hop 7 : این هاپی است که بسته های UDP ما هنگام خروج از شبکه ISP ایجاد کرده اند.Hop 8 : باز هم ، ما یک آدرس IP دریافت می کنیم اما نام دستگاه را نمی گیریم. هر سه آزمون با موفقیت برگشتند.Hop 9 : هاپ ناشناس.Hop 10 : هاپ ناشناس.Hop 11 : ما به وب سایت مورد نظر رسیده ایم. با توجه به موقعیت جغرافیایی آدرس IP ، این وب سایت در لندن است.بنابراین ، بعضی از دستگاه ها پاسخ می دادند اما نام آنها را به ما نمی گفتند و برخی دیگر کاملاً ناشناس باقی ماندند.با این حال ، ما به مقصد رسیدیم ، می دانیم که با آن 11 هاپ فاصله است و مدت زمان رفت و برگشت 13.773 و 14.715 میلی ثانیه بود.مخفی کردن نام دستگاه هاهمانطور که دیدیم ، بعضی اوقات که شامل نام دستگاه ها است منجر به نمایش نامرتب می شود. برای سهولت در مشاهده داده ها ، می توان از گزینه -n استفاده کرد.برای انجام این کار دستور زیر را وارد میکنیمtraceroute -n blarneycastle.ieاین امر باعث می شود که انتخاب تعداد زیاد برای زمان سفرهای رفت و برگشت ، آسان تر باشد.هاپ 3 کمی شک برانگیز به نظر می رسد. دفعه قبل ، فقط دو بار پاسخ داد و این بار ، فقط یک بار پاسخ داد. البته در این سناریو از کنترل ما خارج است.با این حال اگر ما در حال بررسی شبکه شرکتمان هستیم مطمئنا عمیق شدن و بررسی کردن آن node ارزش زیادی دارد.تنظیمات مقدار Timeout در Tracerouteشاید اگر ما مدت timeout اصلی که پنج ثانیه است را بیشتر کنیم. ما پاسخ های بیشتری بگیریم. برای اینکار ما از گزینه -w استفاده می کنیم تا آن را به هفت ثانیه برسانیم.دستور زیر را تایپ میکنیم.traceroute -w 7.0 blarneycastle.ieتغییرات چندانی ایجاد نشد. بنابراین پاسخ ها به احتمال زیاد time out شدند ( زمانشان تمام شدند). به احتمال زیاد هاپ های ناشناس به طور مخفیانه عمل می کنند.تنظیم تعداد تست هابه صورت پیشفرض traceroute سه عدد پکت UDP به هر هاپ میفرستد. ما می توانیم از گزینه ی -q برای بالا یا پایین بردن این مقدار تنظیم کنیم.برای بالا بردن سرعت تست traceroute ما دستور زیر را استفاده می کنیم تا تعداد پکت های UDP کاهش یابد.traceroute -q 1 blarneycastle.ieدر اینجا ما یک پویشگر را به هر هاپ ارسال کردیم.تنظیم مقدار اولیه TTLما میتوانیم مقدار اوایه TTL را به چیزی غیر از یک تغییر بدهیم. و از بعضی از هاپ ها بگذریم معمولاً مقادیر TTL برای اولین سری از تست ها روی 1 تنظیم می شوند. برای سری یعدی از تست بر روی 2 تنظیم میشود. و به به همین ترتیب. اگر ما آن را بر روی 5 تنظیم کنیم ، در این تست تلاش می کند تا به هاپ 5 رفته و از یک تا چهار را رد می کند.از آنجا که می دانیم وب سایت موزد نظر 11 هاپ از این رایانه فاصله دارد ، برای رفتن مستقیم به هاپ 11 موارد زیر را تایپ می کنیم:traceroute -f 11 blarneycastle.ieکه یک گزارش فشرده و خوب از وضعیت اتصال به مقصد ، به ما می دهد.استفاده از Traceroute در ویندوزسوئیچ های مختلف (فرامین فرعی) با ابزار tracert در دسترس هستند که به شما امکان می دهد نحوه رفتار خود را پیکربندی کنید.Traceroute کردن به یک وبسایت مشخصtracert <URL>برای ردیابی مسیر (Traceroute) به یک دامنه خاص ، در محیط کامند پرامت دستور زیر را وارد کنید.tracert www.meridianoutpost.comممکن است چند دقیقه طول بکشد تا ردیابی کامل شود. برای لغو Traceroute میتوان از ترکیب دکمه های Control و C استفاده کرد.تنظیم کردن حداکثر تعداد هاپ برای ردیابیtracert -hبه طور پیش فرض ، tracert مسیر کاملی را از رایانه ما به میزبان از راه دور ردیابی می کند. با این حال ، گاهی اوقات ما فقط نیاز به یافتن یک روتر خاص یا تعداد مشخصی از هاپ داریم. محدود کردن ردیابی فقط به تعداد مشخصی از هاپ ها به ما کمک می کند تا به طور کارآمدتری از tracert استفاده کنیم. با استفاده از سوئیچ -h ، می توانیم حداکثر تعداد هاپ مورد نظر را تعیین کنیم.برای مثال ، برای ردیابی 6 هاپ تا دامنه ممورد نظر دستور زیر را وارد می کنیم.tracert -h 6 www.meridianoutpost.comغیر فعال کردن Reverse Lookuptracert -dبه طور پیش فرض ، tracert برای شناسایی نام میزبان برای هر هاپ ، جستجوی IP معکوس را انجام می دهد. اگر هیچ نام میزبانی در دسترس نباشد ، قبل از اینکه به هاپ بعدی ادامه یابد ، tracert باید منتظر وقفه باشد. انتظار برای مهلت زمانی می تواند بیشترین زمان لازم برای اجرای کامل ردیابی را به خود اختصاص دهد. اگر دانستن نام میزبان برای تلاش برای عیب یابی مهم نیست ، می توانیم با استفاده از کلید -d از این جستجو صرف نظر کنیم.tracert -d www.meridianoutpost.comنتیجهآموزش و کاربردهای Traceroute را برای شما شرح دادیم. در صورت بروز اشکال یا هرگونه سوال آن را از طریق کامنت ارسال کنید.

چهارشنبه, 23 مهر 1399